Dusza Poety

Na co komu dusza poety?
Cały świat - właśnie ona - szpeci.
Po co, wyciągać rękę z uczuciem?
Cała osobowość klnie się TYM "psuciem".
Uważasz na innych,
bo znów kartkę w ręce trzymasz;
Długopis w dłoni dzierżysz;
swą dumę w głębi trzymasz.
Byleby dalej, byleby głębiej,
uciec tam, gdzie...nie ma nic więcej;
Gdzie spokojnie można usiąść i zapłakać;
gdzie - podświadomie - chmury w ręce uda się złapać.
Na co komu poety dusza;?
na co ona - co w przestrzeń wyrusza?
I po co Nam to?
I po co Mnie to?
Byście pamiętali?
no,..............chyba warto..........

autor

Łasiczka

Napisany: 2005-03-12 Dodano: 2005-03-12 15:04:49

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie