Dwa światy

Za murem:

Opływający złotem tłum
Rozrzuca banknoty jak gnijące śmieci,
Skażając ziemię swoim zepsuciem.

Gardłowym tonem rzucają w twarz klęczącym:

"My - panowie życia i śmierci!
Wasz los spoczywa w naszych rękach."

Zdarzają się zaproszenia na wystawne uczty,
Gdzie lizanie butów staje się przepustką
Do fałszywego blasku i nikczemnej chwały.

Po drugiej stronie muru:

Cierpiący tłum:
Wychudzony,
W łachmanach,
Przepełniony głodem i pragnieniem.

Zło kusi swoim jadem,
Obiecując parę monet
W zamian za haniebne czyny.

Ściana:

W ukrytym pokoju, za grubą ścianą,
Słowa stoją jak puste manekiny,
Głosząc puste frazesy o dobroci,
Które wiatr rozwiewa bezpowrotnie.

Z sąsiedniego pokoju przeszywający wzrok,
Ostre jak szpilki, rani i poniża.
Każde cierpienie urasta do toastu,
Budując mur na własnym grobie.

Współczesne królestwo:

Uzurpują sobie władzę,
Uważając się za monarchów i arystokratów.
Tymczasem zwykły człowiek,
Ubrany w strój służącego,
Walczy o utraconą godność.

Dwa światy

Zawsze były dwa światy,
Jeden łączył, drugi dzielił,
Gdy w rękach ludzkiej władzy spoczywał.

Autor wiersza Damian Moszek

autor

Damian Moszek

Napisany: 2024-04-08 Dodano: 2024-04-08 11:09:31

Ten wiersz przeczytano 151 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie