Dziecko

tak niewiele rozmawiamy
a tak wiele słyszę z twoich ust słowa przygaszenia, żalu
do snu opowiadasz mi bajki o krwi złowrogiej
szarości świata
bólu i cierpieniu koniecznym
o miłości, która wygasa

nakazujesz mi być dzielnym
nie odwracać się za siebie
gnać przed siebie
uważać na zakręty
wyrzucić za burtę uczucia
Ale ja nie chcę tak żyć ukrywając się w kącie
nie chcę milczeć
kłamiąc, żyjąc obłudą

Zamknij oczy!
Widzisz tę paletę barw spokoju,
harmonii, szczęścia?
Słyszysz mój wyzwolony krzyk?
Myśli złote?
To mój świat
niebieski świat
ja NIM żyję.

autor

Anusz

Napisany: 2007-05-30 Dodano: 2007-06-05 15:48:19

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie