Dzień powszedni......

I znów kolejny dzień
unurzany w purpurze
Kończy swój marny żywot
zawarty w naturze

Biegnąc ku nocy ..........
słońce gubi promienie skrwawione w biegu
Rozrzucając je po białej pościeli
puszystego śniegu

Zaś czarne skrzydła
nadchodzącej nocy
Zacierają światłość dnia
niekończącej się przemocy

Więc może księżyc czarodziej
gdy gwiazd lampiony rozpali
Da sygnał nadziei cierpiącym
w rozpaczy..... z oddali

Lub jasny brzask kiedy rozświetli
budzący się świt promieniem
Włoży w „martwe” serca
znów nową nadzieję ?

autor

kazekpolak

Napisany: 2005-02-02 Dodano: 2005-02-02 10:36:11

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 88

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie