Dziś już nie musisz kochać
Kochać poezję to walczyć o jej piękno i oczyszczać ją z brudów grafomanii.Dbać, podlewać i patrzeć czy nie oblazły ją mszyce,ma się rozwijać jak piękny kwiat a nie jego karykatura.
Niewiarygodny kurz
panoszy się w słowie
sznury na wierszach od lat
tkane, straszą strofy
z brzmieniem czasu potraciły zapach
maja.
Świeże lecz gołe
umysły ciasne, ugrzęzły
w miodzie rymów
jeńcy poezji dziś już nie muszą kochać.
Podróż na krótką chwilę
w nieznany tajemniczy początek
nie należy do przyjemności
pachnie dziś tylko deszczem
i często tu smutno.
Komentarze (1)
Wiersz godzien zastanowienia i polemiki. Piszesz -
"gołe umysły ciasne, ugrzęzły w miodzie rymów",
"niewiarygodny kurz"... To daj odpowiedź jeszcze, jaka
poezja być powinna, by nie straszyła strofami?