Dzisiejszy człowiek...

Dla wszystkich, którzy poszukują siebie...

Zamknięty w umysłu ścianach,
Twój ból przybiera na sile,
Twe serce całe jest w ranach,
Złych myśli kłębek się wije.

Wiara popada w ruinę,
Świat staję się wieżą Babel.
Teraz brat, brata zabije,
Tak kiedyś ofiarą padł Abel.

Puszkę Pandory znów otworzyłeś,
Za rodzinę masz teraz nieszczęścia.
W co tak ślepo kiedyś wierzyłeś?
Czego zachłannie chciałeś od życia?

Zostawiła Cię dziewczyna,
Nie masz w kogo wtulić się.
Tylko widzisz blask księżyca,
Bo noc zabrała każdy dzień.

Stoisz na rozdrożu życia,
Nie wiesz w którą stronę iść?
Czy poszukać drzwi do wyjścia?
Czy w tym smutku znów chcesz żyć?

Tak mijają twoje lata,
Jak na morzu fale mkną.
Może Styksu poznasz zapach?
A może Śmierci podasz dłoń?

autor

blazej01

Napisany: 2006-06-21 Dodano: 2006-06-24 21:19:28

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie