Dźwięki melancholii
Struną pięciolinii, w nieśpiesznej
tonacji,
melancholia senna zagrała dziś z rana.
W lekkim przygnębieniu wydała swe
dźwięki,
z posępnością tęskną nieśmiało
wybrzmiała.
--
Przesiąkła doszczętnie jesiennym
nastrojem,
wystukanym rytmem dżdżu i niepogody,
w akompaniamencie kołatania wiatru
zagrała wspomnieniem w zanurzeniu
mgłowym.
--
Samotne promienie, jak bezdomne myśli,
szarzyznę gdzieniegdzie rozświetliły
śladem,
a pogłos apatii rozciągnął oddechem
wyciszenie drętwe markotności bladej.
--
Tylko słońce zdolne, by zmienić tonację,
infradźwięki ściszyć, fal męczących
przesyt.
Zatrzymać tę smutność, rozśpiewać
pogodę,
rozbłękitnić myśli, by optymizm wskrzesić.
Komentarze (13)
po prostu pięknie
pozdrawiam serdecznie
Dziękuję pięknie za odwiedziny i miłe słowa.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich:)
Pięknie napisane o aurze,
to prawda, że ona ma wpływ na nasz nastrój, obecnie
często jest związana z melancholią.
Pozdrawiam, jak zawsze z podobaniem dla wiersza, Elu
:)
Piękna jest Twoja melancholia w tym wierszu Elu,
pomimo deszczu i mgieł :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie napisane :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Ślicznie :)
Pozdrawiam Elu :)
Masz rację, tylko słońce zdolne, by zmienić tonację,
by wprowadzić odpowiedni nastrój.
Myślę, że za owym słońcem tęskni wielu z nas.
No cóż, owa jesień to niestety pora pełna nostalgii.
Pozdrawiam słonecznie:)
Muzycznie też fruniesz pięknie!
Głos mój i szacun jest twój!!
Słońce wnosi radość i uśmiech, by rozproszyć jesienne
dni. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem . Udanego i
miłego dnia:)
Jesienne nastroje niech nam słońce rozproszy...wiersz
harmonizuje z obecną porą roku...pozdrawiam ciepło .
ładnie- spokój zachwyca.
W szarości i smutku jesiennego nastroju promyk słońca
bywa wybawieniem.
Pozdrawiam serdecznie.
Kolejny wiersz z nutkami melancholii
(po @Krystek).
I ja mam nadzieję na słońce.