Ecce homo

Niekontrolowane odruchy agonalne
Przedwczesne stosunki banalne
Coś pomiędzy zakochaniem i miłością
Nieskończoność bytu w mgnieniu oka

Wszystko się kończy
Nic nie trwa wiecznie
I miłe złego początki

Ale nie poddawaj się
Pamiętaj życie ma sens
Więc nie zwlekaj
Zacznij szukać na własną rękę

Tak jak jasień jest po lecie
Lato zaraz po jesieni
Na tej wyspie raczej nic się nie zmieni

Tak jak wiara przechodzi z wiekiem
Miłości przechodzi w przyzwyczajenie
Pod warunkiem ze nic jej nie zachwieje
Nim nie tryśnie zakochanie

Nieprzespane noce
Środki odurzające
Nieustający głód
I szczypta smutku

Tak oto jestem
Małoistotne ja
Tabula rasa rzucona na wiatr
Zapisana pyłem
Ecce homo

Eli, Eli, lema sabachthani?

Primo non nocere

autor

deMargo

Napisany: 2009-05-01 Dodano: 2009-05-02 01:33:03

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie