E(ko)system

wróciłam, bo zapomniałam zostawić głos :))

Pozwolę sobie za bortem, bo napisał dokładnie to, co
ja chciałam wyrazić...
Pozdrawiam z podobaniem :)

Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
życia.
Pozdrawiam
Marek

wszystko umiera i się odradza, na okrągło.

Życia zatacza kręgi. Odchodząc, tak naprawdę, siejemy
ziarno własnego odrodzenia. Jak kropla, która wraca do
oceanu, żeby za chwilę, jako deszcz powrócić na Ziemię
:)

Co do poznania... Nie wszyscy chcą szukać i znaleźć,
no to i "złotości"
jak Słońca nie mogą witać ;-)

Wiersz bardzo się podoba.

Pozdrawiam ciepło, Rozalio :)

Z prochu powstajemy i w proch się zmieniamy.
Pozdrawiam serdecznie w zadumie nad życiem i małością
człowieka. Życzę beztroskiego dnia:)

Pyłem jesteśmy, pyłem zostaniemy
"Marność nad marnościami. I wszystko marność".

Życie wciąż się odradza;w urnach poznania
niejedno życie zakwitło
Refleksyjny wiersz