Emanuje pięknem

Emanuje pięknem

Przez ramie przewieszony szal w koronce z kaszmiru
Kształtną głowę ozdabia kapelusz z woalem z tyłu
Spoglądam urzeczony na kształtne ciało z każdej strony
Oczu nie odrywam, bezdech, pięknym zaskoczony
Przed mymi oczyma, ona w czerń ubrana prawie naga
Zmysły me rozpala, stoi przede mną niespodziewana
Dotykam wzrokiem piękna okrytego szalem, dotykiem poezji
Zapach jej, zapach jak bezkresne łany kolorowych frezji
We mnie niemy krzyk zachwytu, jak krzyk mew na plaży
Śpiewam sercem duszą , jak poeta co o szczęściu marzy
Wiem ,że to nie sen, to dzieje się obok, to sen na jawie
To obrazy Maneta Renoireda Moneta „śniadanie na trawie”
Rozwieram dłonie chcąc objąć to boskie zjawisko
Drżąc w emocji zachłannie objąć wzrokiem wszystko
Opiewam ten kształt, ten szal na ramionach
Jakich pięknych użyć zwrotów – uciekają słowa
Zamknę to piękno w jantarze, tam ją schowam
Nie oddam tego cudownego widoku w żadnych ludzkich słowach
Potrzeba mi dotyku twórcy, taka jest we mnie potrzeba
Chcę być w tym pięknie, tak, by być bliżej gwiazd i nieba
Stworzono mnie bym kochając podziwiał piękno kobiety
Jej łono pieścił, dostrzegał w pięknie same zalety
Stworzono mnie bym całym swym istnieniem
Podnosił ją na piedestał, bywać pod jej wrażeniem, olśnieniem..

Bolesław Zaja -slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2024-04-23 Dodano: 2024-04-23 11:17:51

Ten wiersz przeczytano 153 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie