Fantazmaty

Wytwór mej rozległej wyobraźni
W świat irracjonalny spoglądam
Efekt uszkodzonej jaźni
Jak ‘niepełnorozumny’ wyglądam
W iście dobrej wierze
Widzę Ją na błękitnym niebie
Pośród chmur powiadam szczerze
Iż często widzę Ją obok siebie
Dziś głębiej to nieprawdziwe
Po ciężkich milczących słowach
Tak bardzo marzenie urodziwe
Realne w tak niesprawnych głowach

We dnie w chwili namysłu
Taki obraz na ścianie
Znów wytwór umysłu
I do Niej uciekanie

Ciernisty omam samotnej dłoni
Pośród kwiatów na polanie
Nic tylko czas uchroni
Bo dziś jest jego złe wydanie
Mnogość naturalnej nadziei
Wciąż sama z sobą
Z nikim ich nie dzieli
I powiada nie z Tobą…

W mroczne noce ciemne
Taki obraz na ścianie
Głuptak niebywały ze mnie
Bo widzę szczęśliwe wydanie

Zwidy goszczę w progach
Bojaźliwe i czarne
Stoją na drewnianych nogach
Wydają się być marne…
A za nimi smutna psina
Przynosi w pysku wieści
Lecz ta jego marna mina
Zdradza zakończenie powieści…
Trzecie z nimi jest stworzenie
Najsłabsze i wietrzne
Bo to tylko marzenie
Nieśmiertelne i wieczne…
Paradoksalna jego moc
Moja ugodzona dusza
Razem to nokturn i noc
Magia ból ogłusza
W ramionach oddana Najwspanialsza
Błogie chwile i momenty
Ukazała się oczom Najokazalsza
Już w niepamięć wygnane lamenty
Wytwór wnętrza ciemność okala
Wszystko to pocałunkiem w duchu
Boskie szczęście wyzwala
I szepcze słodko w uchu…
Gonię za taką wiecznością
Choć to najcudniejszy sen
W głębi jest romantyczną miłością
A porankiem znów nastaje szary dzień…

…

O Tobie Aniele...

autor

Ona mym Aniołem

Napisany: 2006-09-08 Dodano: 2006-10-01 07:36:29

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie