Filozofia życia

Pokocham Cię tak
Jak wiewiórka kocha orzechy
I niczym niewidzialny szpak
Będę przepraszał wszystkich
Za swoje grzechy
Moje myśli płoną
Jak marzanna na wiosne
Wspaniałą wonią
Nieopisane me myśli radosne

Gdy opędzę się
od myśli przeklętych
wydobędę cię
od ludzi nadętych

Gdy świt wyjdzie nad Wrocławiem
Będę napawał się Twym włosem
Będę siedział przy kawie
Zastanawiał się nad swym losem

Moje odbicie mnie nie pokazuje
To tam mnie nie ratuje
To tylko marna kopia
I nie jest to żadna utopia
Zatrzymująca chwile
I życie wygląda tak
Że pochowają mnie w mogile
Więc idealnie nie będzie
I, niczym spadające żołędzie
Każdy dotknie swojej ziemi

Mam myśl dziwną
Że przegrałem swoje życie
Byłem istotą naiwną
Nie spędzę życia w habicie

autor

Tajga112

Napisany: 2013-03-17 Dodano: 2013-03-17 12:04:16

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie