Fontanna

Słońce tworzyło na niebie olbrzymi jasny krąg. W pulsujących dźwiękach lata, głośnym świergocie ptaków, motyli unoszących się nad kwiatami pachnącymi ciepło i słodko, kulkami dmuchawców,
goniących własny cień wzdłuż ogrodzenia, pośrodku ogrodu stała fontanna. Ku błękitnemu niebu, bicze wody to podnosiły się to opadały, wodne kryształki błyskały i znikały, by za chwilę ponownie się ukazać. Jak żywe diamenty tryskały na wszystkie strony. Światło słoneczne rozczepiało się w tańczących klejnotach, siejąc lśniące , tęczowe blaski. W dole fontanny promienie łagodne i ciepłe
jak pocałunek matki ,odbijały się w jarzącej perliście niebieskiej wodzie.
Rozsiewając gamę błękitów, półcieni i ruchliwych światełek, wirowały w niesamowitym tańcu ,szemrząc w cudowny,
porywający rytm płynącej z głośnika melodii. W późne popołudnie letniego wieczoru ,stała zamyślona okryta srebrnym woalem
wodnego pyłu. Niezdolna się poruszyć, by nie spłoszyć otaczającego ją piękna.
Wieczorem, fontanna podświetlona delikatnie przez okryte wśród zieleni lampy, gdy przyroda kąpała się w łagodnej, srebrnej poświacie księżyca, wyglądała jak tajemnicze zjawisko. Odbijające się w jej wodzie niezliczone, migocące gwiazdy sprawiały wrażenie, jakby spadły na ziemię. Tylko cichy plusk wody,cykanie świerszczy i z rzadka kumkanie samotnej żaby, przerywały wieczorną ciszę.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-02-05 Dodano: 2012-02-07 18:42:08

Ten wiersz przeczytano 1185 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie