Fotel

Wchodzę, one obie mundurkach niebieskich
Powitanie, uśmiechy, gabinet szyk wielki
Siadam w fotelu rozpostarty jak u fryzjera
Jedna z niebieskich na szyi w kołnierzyk mnie ubiera

Druga łapię mnie za twarz ustawia pod światło
Ja otwieram gębę, dla niej to czynić warto
Z uśmiechem coś białego mi pod język wkłada
Skończyły się uśmiechy, moja twarz blada

Ta niebieska z przodu, druga za plecami i jej nie widzę
Zaczynają tyradę, jak to panie z siebie obie bardzo rade
Powiedz do mnie te słowa ta z przodu rzecze,
jak to jest, żyjesz więcej jak półwiecze

Żyjesz, patrzy mi w oczy, już trzy czwarte wieku
A tego co jak widzę masz tyle co w młodym człowieku
Chce odpowiedzieć grzecznie pełnym zdaniem trafnie
Milczę , mimo że mam w pełni usta otwarte

Zadaje mi pytania ta niebieska i grzebie mi w gębie
Ja jak źle wychowany milczę zawzięcie
Odpowiadam mruganiem oczyma jak niemowa
Tak czynie przy każdym jej pytaniu od nowa

Jakich używasz mikstur ze jest ich jeszcze tak wiele
Odpowiadam oczyma, znajdywałem je w popiele
Za młodych moich lat życia, nie było w tubce białego
Była kreda, popiół z pieca koloru szarego

Ta druga z tyłu stoi za fotelem jak żołnierz na warcie
Ja z oczyma w suficie milczę, mimo że ma usta otwarte
Pytają o moje życie, czy wnukowie zdrowi i cali
Ja im odpowiadam pokazując jak mim palcami

Każą mi płukać coś co w smaku pachnie miętą
Zamiast ze smakiem wypić, jak prostak wypluwam
Zdejmują mi z szyi gorset, resztę forsy z opłaty chowam
Kłaniam się niebieskim, milczę gębę mam zamkniętą

Na odchodnym jeszcze słyszę tej w tym niebieskim
Druga jej wtóruję głosem anielskim
Czekamy na pana za rok ?do kontroli
Przyjdę, było przyjemnie pomilczeć, to nic nie boli.

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-06-29 Dodano: 2011-06-30 06:34:23

Ten wiersz przeczytano 1312 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie