Fotografia
W ramce na ścianie
jesteś
taki poukładany,
od kreski do kreski.
Nawet
uśmiechasz się do mnie.
W odbiciu, tańczy
miłość
oczu twoich niebieskich.
Wiem, tęsknić potrafię.
Kochać,
złotem ślubowałam,
aż do śmierci, mówię
zapatrzona
w starą fotografię.
autor
sylwiam71
Dodano: 2011-01-18 16:02:45
Ten wiersz przeczytano 1345 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
wiersz o milosci dawnej, terazniejszej i zmiany ...
dziala na wyobraznie
Udany wiersz. Brawo.
na zdjęciu poukładany, w życiu i tak kochany...
"aż do śmierci, mówię
zapatrzona
w starą fotografię" ten wers nie wymaga moim zdaniem
komentarza... podobało bardzo się...mi:))
Papierowe śluby, po nich tylko fotografia :)
Prosto i jasno, ale jak pięknie... wiersz bardzo
ciepły, delikatny, w poruszający sposób mówi o
rzeczach ważnych... Trafia do mnie;-)
Wspomnienia są poukładane, emocje nie przesłaniają
uczuć. Ładny wiersz. Pozdrawiam:)
BARDZO pięknie, "aż do śmierci" tyle w tym treści :-)
zatrzymany czas ....choć już wyblakły...ale jakże
inny...pięknie piszesz o ...... z
fotografii...otwierasz serce i pstryk
zdjęcia...skrywasz w jego zakamarki...
Takie niby nic, ale złotem przypieczętowane i aż do
śmierci...to mi się podoba...powodzeia
Niby nic nowego, a na ileż sposobów można opisać..W
pamięci utkwi "złotem ślubowałam".. M.
tęsknota za czymś realnym, namacalnym, fotografie nie
wystarczają nam żeby odczuwać wszystkimi
zmysłami...wzruszająco...
Trafnie opisana tęsknota, miłość i ta stara
fotografia. Niestety ja również mam taką , patrzę i
nie dowierzam, pozdrawiam.
a jak jest patrząc na bieżącą fotografię?
Wspomnienia w czarno- białej fotografii odżyły,
obudziły tęsknotę, za tym co minęło, a może wróci?
Pozdrawiam :)