Gaja

W płaszczu zieleni spacerowała
W czerwieni liści ręce zanurzone
W błękicie nieba się wykąpała
W bieli chmur ciało pogrążone

W słonej wodzie ryby wykarmiła
W słodkiej ptakom dała wolność
W lodowatej wielkie wale porodziła
A w tropikach cuda, cała mnogość

Jednak jeden błąd jej się przytrafił
Człowieka na swym łonie wychowała
Który jak żmija za krzakiem się zaczaił
I coraz bardziej zepsuciem ją zniewala...

Gaja, nasza piękna i zniewalająca Gaja
Bez naszej ingerencji taka dziewicza
A teraz rak człowieczy ją toczy, nasza Gaja
Piękna, błękitna, zaniedbana i człowiecza...

autor

Luiza

Dodano: 2007-02-27 22:01:18

Ten wiersz przeczytano 1664 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie