Gdyby Cię nie było
A gdyby Cię nie było,
świat smutny i ciężki
jak gradowa chmura
z posępnym obliczem,
jak but betonowy,
jak w niebyt rzucony- głos,
ciągnąłby mnie na dno-
gdzie los przesądzony.
Hades to czy Olimp?
Złudzenie optyczne!
A Ty mówisz, że oczy
i piegi mam śliczne...
Czy ciosem powalona
mogłabym twać nadal?
Grać rankiem ze świerszczami?
Mgłę tkać krosen rzędem?
I gdy płytkie uczucia
w słowa zamienione,
nazwane miłością-przez niego,
dla mnie sa nadzieją,
bo mi diabli nadali
tę naiwność,
tę cholerną tępotę-
którą zwiesz mądrością..
I oblicze me smutne.
Ręce lekko drżace...
Ty mi słowa przynosisz
jak światło w tunelu..
- Mój Wojtusiu
- Mój
przyjacielu.
Komentarze (1)
Pięknie i sugestywnie podana w wierszu istota więzi
Przyjaźń jest oddechem i jak autor mówi ładnie w
wierszu światłem w tunelu.Podoba i się prawda w
wierszu zawarta.