Generacja nic

Cichuteńko pod pierzyną miłości
zamknięci w nieustającym uścisku
kończymy pewien etap naszego życia

Już nie ma nas
i nie ma ich
są tylko wiecznie nienawistni 'wszyscy'

Twoja dłoń wędruje po moim ciele
zataczając okręgi po łopatkach
i pieczętując zaklęcia pożądania

Wiecznie podpatrywani
wysunięci na piedestał beznadziei
snujemy filozofię hedonistycznych uniesień

Gęste powietrze napełnione westchnieniami
urywane szepty i niedokończone słowa
a naokół widownia jak w teatrze

Zapomnieni w szale namiętnej pasji
nie doceniamy wścibstwa tłumu
otaczającego nas potrójnym korowodem dusz

Coraz szybsze oddechy przełamują ciszę
głucho padając bez oddźwięku
gdy inni chłoną nasze uczucia i pieszczoty

Generacja bezuczuciowa
racjonalnie oceniająca każdy oddech
puste oczy nad szronem ust

Więc krzyczę tak głośno
by obudzić w nich pożądanie życia
by przestali być jedynie marionetkami

Ludzie pozbawieni praw do własnego życia
mogący jedynie popatrzeć na spełnienie
pragnień jednostki

autor

Degoth

Dodano: 2008-01-02 22:15:32

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie