Głos cierpienia

Wiersz ten jest bardzo osobisty któż z nas nie zadaje sobie pytania dlaczego wlaśnie ja? i mnie się to dzieje za jakie grzechy?. Lecz musimy byc pełni wiary w lepsze jutro bo dziś kiedys minie.

Głos cierpienia


Duszę mą drżącą schowam w dłonie
By wczoraj i dziś, zostały nietknięte
W niebiosa pokornie z prośbami gonie
By jutro pojutrze, w to sam zamknięte

Już dość mam w bólu życia
Co chwila nowe schorzenie
Mieć dar do normalnego bycia
Lecz los dodaje wciąż nowe cierpienie

Naprawdę mi trzeba niewiele
Po prostu żyć tak jak inni ludzie
Czy radością się kiedyś podzielę?
Że życiem się już nie trudzę

Nie myśleć co pierwsze zakupić?
Leki czy tak potrzebne jedzenie
Żyję by czyjeś grzechy odkupić
Kiedy to wszystko odmienię?

Nie skarze się, z pokorą swój los przyjmuje
Codziennie snując się po domu jak cień
Nawet za złe dziś Bogu dziękuje
Za jeszcze jeden mi dany dzień?

Ileż na świecie jest bólu cierpienia
Pragnień marzeń by po prostu mieć zdrowie
Lecz to są tylko pragnienia
Kto na nie cierpiącym odpowie?

Dla wszystkich cierpiących na całym świecie.

autor

ANADAN

Napisany: 2007-01-27 Dodano: 2007-01-27 00:01:10

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie