Gniew Boży

Słońcem zza chmur wychodzi do mnie
macha do mnie dłońmi przechodzących ludzi
Kroplami deszczu całuje delikatnie
śpiewem ptaków o poranku budzi

Jest najajśnieszą i najpiekniejsza gwiazdą
Oświetla mi drogę która pełna jest strachu
Każdy dzień jest wypełniony Jego obecnością
I zbiorem czytelnych znaków

Barwnymi liścmi płacze nad każdym grzechem
Gra melodią wiatru,gałązkami pociąga za smyczki
Swój słuszny gniew kieruje we mnie
Krew zdobi dłonie, a łzy moje policzki

Zabrakło liści na drzewach
Zabrakło w mych ustach odpowiedniego słowa
Mogę tylko prosić o wybaczenie i czekać
Na kolejny znak od Boga

autor

Trufelka

Dodano: 2007-03-02 18:02:06

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie