Gniję

Dobrze! Nie będę się już dłużej łudził.
Nie będę prosił byś została, byś mnie w końcu pokochała
Nie pocałuję – na przywitanie
Nie przytulę – na pożegnanie
Odejdę!

Słyszałaś? Nie będę Cię już nachodził.
Rano nastanie, a ja się nie zjawię.
Przyjdzie obiad, a mnie nie będzie.
Nadejdzie wieczór, a ja wraz z nim odpłynę.
Zniknę?

Patrz. Nie zniknąłem choć mnie nie widzisz.
Spójrz w lewo, a później w prawo – tam stałem, a tam siedziałem
Spójrz za siebie – tam stał człowiek zakochany
Spójrz przed siebie – tam nie ma już wiernego człowieka.
On Gnije!?.

autor

Mateusz Invenis Śliwiński

Dodano: 2007-07-20 23:51:28

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie