goniąc światło ..
... promienie /słońca/...
tańczące o poranku,
muskające twarze o zmierzchu
przewijające się przez palce,
nieuchwytne
rozświetlają najciemniejsze
zakamarki duszy, odbijając się
od kropel rosy tworzą /drogę /
do Nieba - kładąc się paletą barw
najdoskonalszego malarza
Stwórcy świata
zagłębiając się w nią
staję ! - na skraju tęczy
goniąc swoje przeznaczenie
goniąc ! - światło prawdy
w nas i dla nas
właściwe / poznanie/
i / zrozumienie /
nie do podważenia
nie do udowodnienia,
filar - nie do obalenia
goniąc światło ! - docieram
do krańca, na drugą stronę
trzymana przez Światło życia (..)
... czyż to nie marzenia sen...
autor
Zamyślona7
Dodano: 2017-10-29 13:20:17
Ten wiersz przeczytano 1591 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Waldi ..On wie co robi ..a Ty masz jeszcze coś do
zrobienia ..ściskam :)
bardzo dobra refleksja ... a ja mam ciągle czerwone
światło i przejść na drugą stronę nie mogę ... widać
mam jeszcze czas przejścia na drugą stronę ...
Wszelka energia z życia by uciekła, bez słońca światła
i jego ciepła!
Pozdrawiam!
ciekawie refleksyjnie - światło jako źródło życia ;-)
pozdrawiam
Dziękuję wszystkich za opinię ..nazbierała promyków
..i mam nadzieję że dałam w tym pochmurny dniu :)
Ciekawie.
Pozdrawiam :)
Ciekawie. Bardzo.
Pozdrawiam :)
Bym na wyżynie mych polotnych dążeń
Mógł Opatrzności dać żywe świadectwo
I człowiekowi stwierdzić drogi boże.Pozdrawiam
Zawsze z nami światło życia.Pozdrawiam serdecznie.
Trudno poznać i zrozumieć światło. Wiersz warty
zatrzymania i pochylenia się nad nim.
Światło życia, nasz drogowskaz, jakże potrzebny, by
dotknąć duszą krańca...pozdrawiam serdecznie
Bardzo świetny, udany wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
bardzo ładny, refleksyjny wiersz
a co myślisz gdyby zmienić tytuł na "promienie"
...idzie sen
spod drzwi
wychodzi trochę ciepła
czy to nie marzenia...
Kłaniam się uśmiechając(:
Świetny wiersz, przemawia.
pzdr