GRYMAŚNA SROKA

Z przebiegłości Sroka znana, pragnie męża mieć Bociana.
Wszak dostojny on i męski, wygląd jego jest nieziemski.

Piękny, długi - dziób czerwony, skrzydła czarne jak u wrony.
Gdy nad chatką czyjąś leci, wrzuca przez kominy dzieci...

Pewnie za to młoda Sroczka pokochała mocno Boćka.
I tak szepcze mu do uszka: fajna ze mnie jest dziewuszka...

Weź mnie proszę za swą żonę, dam ci złoto i koronę.
Bocian wzbrania się - powiada: Ślub brać z tobą? Nie wypada.

Za mąż proszę - wyjdź za Kruka, on od dawna żony szuka.
Nie jest przecież taki stary, wiem, poważne ma zamiary.

Niedaleko mieszka ciebie, życie spędzisz z nim jak w niebie.
Przestań taka być grymaśna! Nie chcę kruka - mieć i basta!

Ujarzmiła wnet Bociana, pobrali się wcześnie z rana.
Dni mijały czas upływa, rozpoczęte są już żniwa.

Nagle nadszedł koniec lata a pogoda figle płata.
Spiesznie uczy fruwać dzieci jak co roku w dal odleci...

Będą mijać góry rzeki, by osiągnąć cel daleki.
Lecz powrócą znów na wiosnę, bo to nasze! Boćki polskie!

Tak została Sroczka sama - nieszczęśliwie zakochana.
Teraz biedna myśli sobie, błędu tego już nie zrobię.

By to było z prawem w zgodzie,
męża znajdę w swoim rodzie.

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2021-07-13 Dodano: 2021-07-16 18:33:50

Ten wiersz przeczytano 5006 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie