Grzebyk Pana Kazimierza

Osobie Pana Kazimierza G.

Grzebyk, niepewnie leży na stoliku,
porzucony, osaczony, zamarł w bezruchu
w poczuciu własnej bezużyteczności.
Jeszcze do wczoraj był „tym grzebieniem”,
to on dyktował warunki,
to od niego zależalo powodzenie każdej porannej toalety.
Nieodzowny, niezawodny, zawsze pod ręka!
Teraz jest nikim, jakimś przedmiotem,
jednym z tysiąca niepotrzebnych rupieci,
Niemym tłem pustyki, po tym co już nigdy nie wróci.
Zgorzkniały, opuszczony, samotny...

autor

Skorup

Napisany: 2006-11-02 Dodano: 2006-11-05 06:13:31

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie