grzech

odkurzamy starocie... ciąg dalszy...

w kierunku kościoła
starzec się udaje
laseczką podpiera
i często przystaje

i widać że myśli
po głowie się drapie
ciekawe czymże to?
staruszek się trapi

gdy tylko przekroczył
kościelne on progi
do konfesjonału
poniosły go nogi

oj ojcze zgrzeszyłem
i dźwigam tą trwogę
przez grzech ja ten ciężki
to spać już nie mogę

mów synu otwarcie
co cię tu przygnało
bo Bóg jest łaskawy
nie zwlekaj mów śmiało

och ojcze strach mówić
ten grzech to ohyda
bo za okupacji
schroniłem ja żyda

to nie jest grzech przecie
to radość nie trwoga
przysługa dla bliźnich
zasługą dla Boga

lecz proszę ja ojca
powiem tu nie śmiało
co miesiąc od niego
sto dolców się brało

zrozumie to Pan Bóg
to było na wojnie
a ja cię rozgrzeszam
idź i śpij spokojnie

bo tyś się narażał
dał jadło i skrycie
a więc dzięki tobie
ocalił żyd życie

oj zwalił mi ciężar
ksiądz z serca mojego
więc szybko podążę
do domu swojego

że grzechu już nie mam
wiadomość wyśniona
więc chyba mu powiem
że wojna skończona.

Tomek Tyszka
14. 02. 2010, Hull

autor

Tomek Tyszka

Napisany: 2010-02-14 Dodano: 2014-11-20 00:01:02

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie