Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Historia godna uwagi

Maju,jak zwykle,każdy wiersz jest dla Ciebie,tym razem z innej beczki KoFFaM CieM SłodYczkU :*:*:*

Zbrodnia,kara,grzech i drwina
i tak historia ta się zaczyna
w mieście, gdzie mafia z ciemnością przez wieki
przytyka miastu zgasłe powieki.

Wtem rewolucja!, w ciemności kochanków młodych dwoje
rozwarli Nowej Ery podwoje
ery jasności,światłości,pojednania
wśród wojen i krwi,miłość szczera,bez porównania
wielkie uczucie rcerskie,wieczne oddanie
dwoje prostych ludzi,mających wielką manię
na punkcie swoim,tylko siebie widzą
dokoła wszyscy z kochanków dwojga szydzą
nie przejmujący się,dla siebie,do nieba wzięci
kiedy tymczasem świat zapomina,normalnie się kręci

Pierwszy chłopiec,zginął z ręki opryszków ulicznych
co to po życiodających mają wiele chorób dziedzicznych
wpajana nienawiść,żądza władzy,wielka siła
nie wyciągnęła doń ręki,agresją zabija
zabiła ciało,czarnych krzyży banda bez miery
zabija rewolucjonistę,Che Guevarę Nowej Ery
zastyga krew chłopca na ich transparentach
oddając duszę Che w śmierci objęcia
Tylko dziewczyna płacze za chłopcem w tamtych czasach
podziwia uczucie,jakby wciąż spacerowało w ich płaszczach
siedząc przy grobie,myśli o Nim,łza spływa namiętna
po Jej policzku,gdy nikt imienia chłopca nie pamięta
wierzy,że spotka go jeszcze na Edenu zakrętach
wierzy,bo ich miłość,choć krótka,była tak niezwykła i piękna

Gdy wracała nocą z odwiedzin ukochanego
licząc dziesięć paciorków za duszę Jego
napadli Ją w ciemnościach zli ludzie,brutalnie pobili
bez żadnych skrupułów zgwałcili,zabili,ciało porzucili
odeszło kolejne z kochanków,skończyła się Nowa Era
smutna ta historia,grób chłopca porosły ziela
pogrzebano dziewczynę przy Jego mogile
dwie niewinne śmierci,by było mniej zawile??
podłych morderców,dosięgnęła kara
wyrokiem sprawiedliwym,lecz strasznym jak mara
zmor i koszmarów ich czwarta para
zamyka się za nimi piekielna pieczara

Tych dwoje trzymając się za ręce,zasnęli razem,na wieki
Z odciskami butów na twarzach i wiatrem we włosach
Sobie przeznaczeni,zamknęli zgasłe powieki
nie chcieli ruszyć Ziemi,lecz ruszyli niebiosa

najdłuższy w życiu,jak do tej pory :)

Dodano: 2005-12-21 22:24:40
Ten wiersz przeczytano 531 razy
Oddanych głosów: 10
Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »