ja idealne

Kiedy zaczynałem czytać wiersz, wydawało mi się, że
mówi on o miłości, która przecież potrafi czynić cuda.
Jednak kiedy zagłębiałem się w nim dalej dostrzegam
siłę wewnętrzną człowieka, która potrafi go
zmobilizować do działania, skutkiem którego jest
osiągniecie zamierzonych celów.
Pozdrawiam Wando i życzę miłej niedzieli:)
Marek

Dobry wiersz.
Gdy nie mamy się na kim oprzeć pozostaje jeszcze
lustro...
Zawsze to jakaś bliskość i łatwość dostępu.
Pozdrawiam :)

... kolejny wiersz z tych na granicy bluźnierstwa.
Bardzo mi się podoba koncepcja bycia swoim własnym
Bogiem. Wiersz naprawdę zmusza do głębokiej
refleksji... Wielkie brawa za tekst...

Dziś przydałoby mi się drugie ja, bo nie mogę się z
łóżka ściągnąć.

Dobrze znów Ciebie czytać Wandziu,
wiersz jak zwykle nietuzinkowy i ciekawy, msz dobrze,
gdy możemy spotkać kogoś, z kim możemy się w jakimś
stopniu identyfikować, z kimś kto w nas wierzy i nas
docenia.
Dobrze, gdy sami też potrafimy w siebie uwierzyć i
nawet, jeśli "Zycie nam usycha" wierzyć, że ono może
zmienić się na lepsze, nie tracić wiary w to, że sporo
zależy od nas i od tego, iż musimy się nie poddawać i
trwać z nadzieją na lepsze.
Pozdrawiam serdecznie :)

za belamonte
i dodam ze w moim odbiorze pokazuje umiejetnosc
znalezienia sily wartosci i wiary w siebie patrzac na
wlasne zycie z perspektywy czasu

gdy święci mówili wstań (i chodź)
to choc jest dlamnie powtorka,
wstan, podnies sie, zyj, - jest zawsze jednoznaczne z
ruchem, nie poddawaniem sie, (chodzeniem ;))

przeglądanie się w lustrze w Twoim wykonaniu jest
naprawdę aktem ponownych narodzin, pozdrawiam

Wymownie o alter ego. Miłego dnia Wando:)