A ja się...
Na starość, kiedy gasną nadzieje,
gdyż coraz mniej się uda naprawić.
Gdy w krzyżu strzyka i grzbiet drętwieje,
szukasz sposobu by się zabawić.
Wiadomo z czasem się dziecinnieje,
więc grzebiesz w ziemi w pełnym zamachu
na działce, chociaż się żona śmieje,
że przyzwyczajasz się tak do piachu.
Ona patyki zaś łapie w dłonie
i w dal posuwa jak hart uparty,
ty zaś ze śmiechu masujesz skronie,
że niby ktoś jej zakosił narty.
Różnych forteli się ima człowiek,
chodzi na ryby, albo do lasu,
by bez zbędnego zmrużenia powiek,
stać się mordercą wolnego czasu.
Ja zaś się bawię pisanym słowem,
gdy mnie przyciśnie swym cielskiem nuda.
Przy biurku, nawet w krzakach nad rowem
coś tam wymodzić czasem się uda.
A ja się bawię zwrotką i rymem.
Być to nie musi górnego lotu.
Starczy że pachnie lekko jaśminem
i jest ładniejsze od żab rechotu.
W trakcie zabawy coś tam przemycę.
Jakąś refleksję, lub kontrabandę.
Gdy wyjdzie dobrze, kilku zachwycę,
inni zaś wezwą mnie na wokandę.
Starczy mi, że ktoś tam się uśmiechnie.
Choć przez momencik, albo przez chwilę.
Na siłę też nie musi powszechnie,
trąbić że w trakcie poczuł się mile.
Bo w sumie ważne, że coś nas cieszy,
oraz podsyca w nas chęć do życia.
W końcu na cmentarz nikt się nie
spieszy,
wszak wiele jeszcze jest do odkrycia.
Gminny Poeta
Komentarze (16)
Starość nie musi być udręką, ale są tacy, szczególnie
malkontenci, którzy zamiast czerpać radość z każdej
przeżytej chwili, stękają narzekają i za życia "kładą
się do grobu"
Pozdrawiam z podobaniem wesołego klimatu wiersza :)
Podziwiam Twoją łatwość pisania rymowanych wierszy.
Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością :)
Trzeba robić to co nas cieszy i daje
satysfakcję...pozdrawiam GP.
Sławek szkoda, że nie wysłałeś tego wiersza na
konkurs, o którym wspominała mariat, pasuje idealnie
tematycznie i jest super...zawsze mógłbyś zabić nudę
jadąc do Świebodzina po odbiór nagrody :)))
Przyjmij w takim razie mój głos i pozdrowienia z
podobaniem :)
Fantastycznie napisany wiersz!
Prawda o 'jesieni życia', rytmika/płynność, humor, a
puenta nie do podważenia.
Popieram takie podejście do życia.
Ukłony niskie Sławku. :)
Z takim humorem, jesień życia nie jest straszna:)
Wiersz z dobrą puentą.
Pozdrawiam
Marek
Z humorem i dystansem o aspektach jesieni życia.
W końcu jest czas dla siebie, nie ma mowy o
powszechnym i znienawidzonym pośpiechu, tylko żyć!
I tyle jest jeszcze do zrobienia...
Pozdrawiam :)
Z dobrym humorem wiersz, takie lubię, bez wydumanych
matafor, które czasem bardziej straszą niż zachwycają
:D Podałbym rękę, posiedział w tych krzakach na
rybach, pożartował z rymami czy bez, ech... a co do
piachu to może udałoby się nawet jakiś zamek zbudować
:D + Kłaniam się.
Trochę przegadany, skróciłabym, dałabym więcej na
pomyślenie czytelnika.
Końcówka podoba mi się bardzo, daje nadzieję.
Miłego dnia Sławku.
Tak, tak, tak Sławo.Moja żona też tylko kijki a ja
wiersze tłukę.Chociaż na rower nie trzeba mnie
zaganiać.Czy na spacer.Takie mamy obecne
życie.Pozdrawiam.
"Bo w sumie ważne, że coś nas cieszy,
oraz podsyca w nas chęć do życia."
Podzielam Twoje zdanie bo pisanie jest tym czymś co i
mnie sprawia radość.
Wielu z nas zabija czas pisaniem. Ja żeby coś napisać
muszę czytać.
Lubię Twoje poczucie humoru. Cieszmy się wiosną. Ślę
moc pogody ducha:)
Nagminnie sarkastyczny - i to w Tobie lubię,
wiersz świetny,
nostalgia podana z humorem,
pozdrawiam serdecznie:))
Też się przyzwyczajam do piachu :)) W ziemi
podobno ukryte są hormony szczęścia, dlatego nas
ciągnie do grzebania w niej :) Pozdrawiam z
uśmiechem:)