A ja tym bardziej...

Chętnie wysunę oskarżenie,
Sam się wystawię na los władzy.
Bo mi nie obce jest cierpienie,
Ludzie potrafią chodzić nadzy.

A ja tym bardziej o to dbam,
Wiem ile znaczy poświęcenie.
Godności swej granice znam,
Wszelkie zalety własne cenię.

Nawet pod topór oddam głowę,
Jeżeli przyjdzie mi ją złożyć.
Cechy potwierdzić chcę wzorowe,
By w prawdzie życie jakoś dożyć.

A ja tym bardziej o tym myślę,
Im częściej myśli mnie ta nachodzi.
Dlatego innym sygnał wyślę,
I wierzę, że im nie zaszkodzi.

Odejdę w pustki ciemne strony,
Posypię głowę swą popiołem.
Mogę być nawet rozżalony,
Lecz wiem skąd sam się tutaj wziąłem.

A ja tym bardziej w to uwierzę,
Bo wymyśliłem sam przesłanie.
Do dzisiaj śmiech mnie bierze szczerze,
Jakim to stałem się już draniem.

autor

Grand

Dodano: 2012-09-30 09:08:40

Ten wiersz przeczytano 1344 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie