Jabłko

Siedzę przy stole na twardym krześle
Stół jak stół stary hebanowy
Krzesło jak krzesło stare bez skórzanego oparcia
Na stole leży jabłko
Te jabłko pamiętam z młodzieńczych snów
Te jabłko to ja, moje smutki i radości
Jabłko ma soczystą czerwoną skórkę
Odrywam kawałek rozkoszując się bez pamięci
Każdy kąsek to niewypowiedziane marzenie
Każda kropelka soku jest eliksirem życia
Zauważyłem, że lubię dotykać ustami skórki jabłka
Czuje wtedy pod wargami nieboskłon gwiazd
Lecę jak orzeł szybujący nad górskim wąwozem
Biegnę jak gepard – błyskawica bezkresnej sawanny
Płynę jak węgorz wijący swoje ciało między koralowcami
Jest mi tak dobrze, że chcę aby ta chwila trwała i trwała
Ale to jest tylko sen
Więc obudźmy się i proszę Cię dziewczyno zejdź ze stołu
Zejdź i złapmy się za ręce
Pokażmy światu, że coś nas łączy, coś pięknego
Ja pokaże, że jestem słońcem dla Ciebie
A Ty pokaż, że jesteś moim słodkim jabłuszkiem marzeń.

to dla Ciebie Lilii

autor

nieboraczek

Dodano: 2005-07-21 12:57:33

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie