Jak ciebie nie kochać ...
Za wonność ziela, złote promyki po
świcie,
wdychając aromat kawy, melancholia
znika,
w radiu śpiewa Edyta: - Kocham cię
życie.
Prozie życia mówię stop, w dłoń chwytam
gałązkę czeremchy, jej biel bije po
oczach;
w pogodnym nastroju wbiegam do ogrodu,
by wśród świergotliwych treli wziąć
udział
w pochodzie po dywanie z płatków
usłanym.
Chwal się wiosenko urodą, barwnym strojem;
dekoracyjnym kwieciem wiśni, jabłoni,
grusz,
a ja docenię ich walory, klaszcząc w
dłonie,
zachwycona efektem roślinnego anturażu.
Stąd też ogrom szczęścia we mnie i
radości;
dziękować za miłość, łaski Boże nie
przestaję,
w każdej życia dobie przez niebiosa
zsyłane.
Komentarze (55)
Życie trzeba umieć kochać i dziękować za nie. Piękno
natury, którego doświadczamy w życiu daje nam siłę i
wiarę.
Piękny, ujmujący wiersz!
Po przeczytaniu Twojego wiersza, robi się od razu
ciepło na duszy.
Znika proza życia...
Serdecznie Cię pozdrawiam
Tak trzymaj, odpukaj w niemalowane,
żeby to co piękne i dobre jak najdłużej trwało :)
"Wiosna pokazuje, co Bóg może zrobić z szarym i
brudnym światem"
– Virgil A. Kraft
Pozdrawiam ciepło :)
Wiosna dodaje nam sił!
Pozdrawiam :)
Odpukaj weno w niemalowane
Oby zawsze dobrze się działo
Wiosna napawa optymizmem:) Miłego weekendu Wando:)
Uroczy wiersz o radości z życia. Też staram się żyć i
cieszyć otaczającym pięknem przyrody. Pozdrawiam
serdecznie:)
Jednym słowem
Kocham cię życie - jak śpiewała Edyta. I gdy ktoś mnie
zapyta - dlaczego? Bo jest piękne i niepowtarzalne.
Gram w nim główną rolę,
bez sceny teatralnej...
Wandziu kiedyś też napisałam podobny wiersz o radości
z życia. Podoba mi się Twój wiersz
pełen optymizmu.
Pozdrawiam serdecznie
Wspaniały bilans! Niewielu może się podobnym cieszyć.
Tak trzymać!
Pozdrawiam wiosennie:)
wdzięczność i zachwyt bije z wiersza.
Jak przyjemnie że Ci się świetnie
zycie układa, to rzadkie. Tak trzymaj
zawsze.
Głos że hej!