Jak ciebie nie kochać ...
Za wonność ziela, złote promyki po
świcie,
wdychając aromat kawy, melancholia
znika,
w radiu śpiewa Edyta: - Kocham cię
życie.
Prozie życia mówię stop, w dłoń chwytam
gałązkę czeremchy, jej biel bije po
oczach;
w pogodnym nastroju wbiegam do ogrodu,
by wśród świergotliwych treli wziąć
udział
w pochodzie po dywanie z płatków
usłanym.
Chwal się wiosenko urodą, barwnym strojem;
dekoracyjnym kwieciem wiśni, jabłoni,
grusz,
a ja docenię ich walory, klaszcząc w
dłonie,
zachwycona efektem roślinnego anturażu.
Stąd też ogrom szczęścia we mnie i
radości;
dziękować za miłość, łaski Boże nie
przestaję,
w każdej życia dobie przez niebiosa
zsyłane.
Komentarze (53)
Prześliczny wiersz, pełen energii radości wiosną.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Piękne rozmarzenie. Ciepła wiosna nastraja nas
pozytywnie.
Wandziu, miło, że zajrzałaś do mojej szuflady.
Ostatnio zajęłam się prozą i wierszyki odłożyłam.
Dlatego i tu rzadko zaglądam. Muszę kiedyś nadrobić.
Pozdrawiam wiosennie.
Wandeczko, też tak proszę...przepiękne, pełne cudnych
zakątków dary wiosny, jakbym tam była...pozdrawiam
kolorami i urokami tej najpiękniejszej...
Ślicznie napisane... A wiosna to najpiękniejsza pora
roku:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Oby tych chwil było jak najwięcej :)
Prześliczny wiersz Weno...
Przeczytałam z zachwytem.
Serdecznie i cieplutko pozdrawiam Ciebie:)
No właśnie abyśmy umieli Mu dziękować za wszystkie
łaski którymi nas obdarza...pozdrawiam serdecznie.
Krzysiu, moje zdrowie ma się dobrze a jak nawali to
mój mały świat się zawali ;(
Dziękując miłych czytelnikom za wgląd do tekściku i
ciekawe komentarze, ślę serdeczności i uśmiechy.
Witaj Wandziu:)
To nasze zdrówko najważniejsze:)
Niestety nie zawsze jest dobrze:0
Pozdrawiam serdecznie:)
W życiu piękne są tylko chwile, reszta to zwykła
codzienność obarczona obowiązkami a jeśli chodzi o
przyjemności to od nas samych zależy ile ich sobie
zafundujemy.
Nierealne marzenia raczej się nie spełniają i niosą ze
sobą rozczarowanie.
Unikam osób zawistnych, otaczam się takimi, którzy
promienieją uśmiechem i pogodą ducha, chętnie
korzystam z ich rad, bo nie jestem bez wad ;)
Dziękując za wgląd do wiersza i kooomentarz :)
serdecznie pozdrawiam :)
Życie jest czymś pięknym, w czym sie można bez pamięci
zatracić, ale czy to prawda? Pewnie tak jednak idąc
pokrętnym szlakiem moich przemyśleń tylko wtedy gdy
połączone jest z marzeniami i możliwością realnej
oceny do czego ono jest nam potrzebne. Jeśli trzymamy
sie tylko ostatkiem sił kruchej skały przez co
zadajemy sobie trudne do wytrzymania męki. Jeśli już
nie myślimy co będzie jutro a jedynie mieszamy starą
łyżką w garnku wspomnień by odnaleźć na jego dnie
kroplę zawiści do osób które nam kiedyś coś złego
uczyniły.
Osobiście nie chciałbym takiego życia, ale dopóki mamy
marzenia i cieszy nas oczekiwanie na jutrzejszą radość
radujmy sie każdym następnym dniem. Pozdrawiam z
uśmiechem i życzę pogody ducha i wspaniałych
marzeń:))))
Zdrowia życzę i takich pięknych wierszy:)
Wiersz emanuje miłością do natury i życia oraz
wdzięcznością za obecność ukochanej osoby, która
dodaje kolorów i radości do codzienności, co jest
źródłem ogromnego szczęścia i wdzięczności autorki.
(+)
Życie trzeba umieć kochać i dziękować za nie. Piękno
natury, którego doświadczamy w życiu daje nam siłę i
wiarę.
Piękny, ujmujący wiersz!
Po przeczytaniu Twojego wiersza, robi się od razu
ciepło na duszy.
Znika proza życia...
Serdecznie Cię pozdrawiam
Tak trzymaj, odpukaj w niemalowane,
żeby to co piękne i dobre jak najdłużej trwało :)
"Wiosna pokazuje, co Bóg może zrobić z szarym i
brudnym światem"
– Virgil A. Kraft
Pozdrawiam ciepło :)