Jak w garncu...

Marcową pogodę przemienność cechuje,
raz mrozem raz słońcem, ziemię atakuje,
nocą śniegiem prószy, deszczem leje z rana,
przez calutki miesiąc niezdecydowana.

Drzewa wciąż zadyszki od tego dostają,
bo soki to w górę, to w korzeń wtłaczają,
wiatr gwiżdżąc upiornie, smutek wkoło snuje,
a gubiąc rytm w biegu, grozę potęguje.

Gdy z deszczem pod pachę, równym krokiem bieży,
hektolitry wody czujnym okiem mierzy,
jej zapasy w chmurach nieboskłonu wiezie,
krok za krokiem sunąc jako w polonezie.

Kiedy indziej tańczy, śnieżnego walczyka,
ledwie ziemi dotknie, już w górę umyka,
lecz gdy słonko wyjrzy, rozpraszając chmury,
gotowy jest schować się do mysiej dziury...

autor

M.N.

Napisany: 2021-03-14 Dodano: 2021-03-14 11:06:45

Ten wiersz przeczytano 1546 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie