Jak jo był...

czyli wspomnienia z dzieciństwa.

Jak jo był jeszcze maly,
to były fajne czasy,
świat kolorowy, cały,
nosił żech w pukeltaszy.

Mioł żech tam taki czary
przidatne na kożdym kroku:
zygor zepsuty stary,
co znojd żech na hasioku.

I szlojder z gablom z drzewa,
żeby szczylać na ptoki,
nabojow mioł żech za tela -
to były z koła broki.

Mioł żech tam bal, guminiok,
żeby fuzbal pokopać,
tasza żech yno syminoł
i groł żech do cimoka.

Już nima pukeltaszow
i fuzbal żodyn niy kopie
i nogawicow z marasu,
jak raki żech chytoł w przikopie.

Fajne to były czasy,
jak sie po stromach skokało,
a teraz dlo dziecek naszych,
co z tamtych czasow zostało?

Jedyne czego żech ni mioł,
to heftow tam niy było,
ni ma to chyba dziwno,
to sie już niy smieściło.

Jak ojciec spotkoł rechtora,
dostoł żech wtedy chiby
i dycko bez dni pora,
porzondny był żech (na niby).

Taki był sy mie diosek,
psociył żech na potynga,
do cukru suł żech piosek,
że aż zgrzitało w zymbach.

Kaj sie podzioły te czasy,
niych mi to powiy kery,
teraz do dziecek naszych
som yno komputery.

pukeltasza - tornister na plecy hasiok - śmietnik szlojder - proca broki - kulki z łożyska nogawice - nogawki maras - błoto przikopa - rów z wodą, rzeczka stromy - drzewa hefty - zeszyty rechtor - nauczyciel chiby - lanie dycko - zawsze diosek - łobuz , gagatek suć - sypać kaj - gdzie kery - który yno - tylko

autor

stan09

Napisany: 2006-07-22 Dodano: 2006-07-23 09:10:00

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie