Jak kropelka...
Jestem jak samotny wędrowiec,
biały żagiel, na morzu, wśród skał...
Byłam kiedyś, na krawędzi świata,
w miejscu, gdzie mój księżyc spadł...
Jestem jak kropelka rosy,
tańcząca w płatkach jaśminu...
choć troski zdejmują kolor z włosów
wierzę, że jutro przeminą...
Jestem jak kropelka
w marzeń oceanie...
Tu budzi się do życia
mój pamiętnik...
Pragnieniem serca pisany...
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2006-11-11 12:47:12
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.