jak posąg bez uczuć

Czas nie leczy ran...

już nie ma smutku w moim sercu
nie ma rozpaczy i bólu
nie płyną już łzy z mych oczu...

już nic nie ma...nie mam uczuć
bo ktoś ukradł mi serce
i pozbawił mnie duszy...

już nie nazwiesz mnie aniołem
bo zgubiłam skrzydła
a one sprawiały że potrafiłam wzlecieć

nie mam serca i uczuć, więc kim teraz jestem?
czy można mnie nazwać
kamiennym posągiem...?

...tylko przyzwyczaja nas do bólu...

autor

Samantha

Dodano: 2006-11-30 17:48:53

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie