Jak trudno
Jak trudno być człowiekiem
Pokochać kogoś szczerze
Wyciągnąć swoje ręce
Może je ktoś odbierze
Nie pytać wciąż:czy warto?
Nie pytać wciąż:za ile?
Powiedzieć miłe słowo
Przystanąć z nim na chwilę
Podzielić się z miłością
Ostatnią kromką chleba
Przekazać znak pokoju
I stwierdzić, że tak trzeba
Poszukujemy miłości
Jak wody na pustyni
Wzajemnej serdeczności
Cóż więcej mamy czynić?
Pomagaj chętnie innym
Nie żądaj za to wiele
Bądź dla każdego dobrym
Po prostu przyjacielem
Zawsze idź pewną drogą
Wśród krętych życia dróg
By kiedyś twoje życie
Ocenić ktoś dobrze mógł
autor
najdusia
Dodano: 2011-05-18 00:19:44
Ten wiersz przeczytano 682 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
takie nierealne ale piękne życie i ludzie niestety
mają najwyraźniej odmienne zdanie ech
witaj,,dzielmy się i wzajemnie wspierajmy żyjemy po to
by nas dostrzegli i dobro nasze nie poszło na
marne,,pozdrawiam miło++++++
bardzo dobra recepta na miłośc, tą taką zwykłą,
ludzką, bo takiej najbardziej brakuje :-)
Pojdziesz ta droga,a kazdego dnia przecierajac lustro
bedziesz mogl sie szczerze usmiechnac.
Piekny i madry wiersz.+++
Wskazujesz wspaniałą wprost wymarzona drogę do
szczęścia.Śliczny wiersz,warto go przeczytać jest
instrukcją życia,która może tylko
uszczęśliwić.Pozdrawiam serdecznie.