Jak tu nie kochać lata

Jak tu nie kochać lata, świat utonął w kwiatach,
rankiem perlista rosa błyszcząca na trawie,
szumią drzewa dostojnie w delikatnych szatach
i żabi chór codziennie rozśpiewany w stawie.

Motyla co do kwiatka coś szepcze tajemnie,
lub mrówki dżwigającej szpileczkę zaschniętą,
białej chmurki płynącej leniwie i sennie,
kiedy powietrze pachnie maciejką i miętą.

Tęczy lśniącej po burzy, cudnie kolorowa,
róży wdzięcznie rozkwitłej, a czerwona taka,
polnej myszki co w strachu do norki się chowa,
nawet tego brzydkiego czarnego pędraka.

Tej łąki tak błyszczącej srebrem i zielenią,
lekki taniec wietrzyka, co się w sadzie kryje,
promyki złote słońca gdy się w rzece mienią,
sarny jak zalękniona szybko wodę pije.

I tak te twoje czary zawracją w głowie
a rozgwieżdżone niebo woła - pisać wiersze,
świecący blado księżyc co trzeba podpowie,
pomogą strofy składać cykające świerszcze.

Jak tu nie kochać lata.

autor

anso46

Dodano: 2012-07-13 09:56:39

Ten wiersz przeczytano 1545 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie