Jak wrogowie

Znowu mijamy się bez słów
Odwracasz wzrok gdy widzisz mnie blisko
Wiem, że nic się nie stało
Przecież my, tak nigdy nie było

Niby obcy – a przecież ja Cię znam
Niby inny – a przecież wciąż ten sam

Nie chcę znać Twego imienia
Choć tak słodko w uszach brzmi
Nie, nie szukam zrozumienia
Choć tak zależało mi

Czemu choć obce są nasze serca
Uciekamy przed sobą
Ty mnie – ja tobie
Jak najwięksi wrogowie?

Pabianice 2005

autor

Katarzyna Ludwisiak

Dodano: 2009-03-06 16:40:31

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie