Jakieś widoki

Niczym drzewo dojrzałe
Mocno trzymam się ziemi
Tej, którą znam i kocham
W której nic się nie zmienia

Oplatam korzeniami
Szarych dni rzeczywistość
Szumem liści zielonych
Jeszcze witać chcę przyszłość

Wyrywam się ku słońcu
Jak roślina na wiosnę
Zaszczepiając nadzieję
Myśli budzę radosne

Widząc w małej dziecinie
Dalsze trwanie i jutro
Koję duszę wątpiącą
Ocieram oczy smutne

Oczekiwań tak wiele
A dzieciątko tak małe
Nie dziwmy się, że płacze
Trosk mu da, życie całe

Z jednej strony trudy dalekiej podróż a z drugiej chęć zobaczenia najmłodszego wnuka - nie zawsze wybór jest łatwy

autor

Adelaa

Napisany: 2016-03-03 Dodano: 2016-03-03 21:41:51

Ten wiersz przeczytano 967 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie