Jeden dzień w Raszówce

Zebrało mi się na wspominki o pewnym ważnym spotkaniu...

Na innych czas być może wpłynął,
nas się nie imał czasu ślad...
bo my jak lód i dobre wino
się nie zmieniamy - już od lat...

Każda jak osa - kibić trzyma,
by wciąż być młodą, zgrabną być,
by ani lato, ani zima -
nie pozwoliły nam zbyt tyć.

Tak was dziś widzieć chcę, dziewczyny,
i siebie taką widzieć chcę,
jak nas spamiętał ten jedyny,
co myśli nasze w przeszłość śle...

Czterdzieści lat, to fakt - niemało,
ale pamięcią wraca rad
pedagogiczne, mądre ciało
do swych młodzieńczych, szkolnych lat...

Płyną wspomnienia, łza się kręci,
żółcą się zdjęcia, szampan lśni,
i krzew jaśminu wonią nęci,
aż pies ją poczuł... chociaż śpi.

Ale i nasz już czas na spanie
z wolna się zbliża (zmierzch tuż, tuż),
i czas też już na dziękowanie -
za ugoszczenie tylu dusz...

Żegnaj Adelo, żegnaj Janku,
ściskam was dwoje jeszcze raz,
bo już nazajutrz o poranku,
przyjdzie mi tylko wspomnieć was...

Wzięłam więc z sobą dzień w Raszówce,
choć tak ulotny jest jak czas...
Lecz gdy go skryłam gdzieś w taksówce,
jak zachód słońca nagle zgasł.

Zniknął mi z oczu, lecz nie z serca,
ten dzień w Raszówce w lata czas,
bo wrócę doń - chociażby w wierszach,
i to niejeden pewnie raz...


Gliwice 24.06.09 r.

autor

Berenika57

Napisany: 2009-06-24 Dodano: 2020-03-25 11:53:37

Ten wiersz przeczytano 4056 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie