Jednym okiem
bieliste mgły
przysłoniły okna
mleczną wstęgą
opasały świat
skrzydłokwiaty
na przekór kwitną
bez słońca
ot tak
a ja
łykiem kawy
popijam melancholię
zwijam się w kłębek
niczym kot
jednym okiem
spoglądam i milknę
ziewając
zawijam się w koc...
autor
Larisa
Dodano: 2023-01-10 11:03:44
Ten wiersz przeczytano 1703 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Piękna, wymowna melancholia, pozdrawiam ciepło.
Bardzo ładny wiersz.
sosna, pięknie dziękuję za przemiłą wizytę i ciepłe
słowa w komentarzu.
Serdecznie Cię pozdrawiam
Ładnie zatrzymana leniwa chwila, pozazdrościć :)
Pięknie dziękuję kolejnym Szanownym Gościom za
przemiłą wizytę.
tsmat- taka jest natura melancholii.
Panie Bodku- jest Pan dla mnie bardzo szczodry, z
serca dziękuję za ten ciepły komentarz.
Serdecznie Was pozdrawiam
Umiem (teraz) tak leniuchowac, ale Tak pisac...
niestety nie.
Naturalnie, swobodnie, slicznie napisane wersy.
Kolejna mila chwila dla mnie.
Pozdrawiam Larisko cieplo. :)
Spojrzenie jednym okiem na otaczający świat.
I melancholia z kawą.
:)))
hmmm
Mało optymistycznie.
Pozdrawiam
Jadwiga Graczyk, wandaw, pięknie dziękuję, za przemiłą
wizytę i bardzo ciepłe komentarze.
Jest mi bardzo miło.
Pozdrawiam Was serdecznie
Wspaniale Trzymaj tak dalej Lariso :)
Pięknie. Moje klimaty. Pozdrawiam
Pięknie dziękuję Szanownym Gościom, za przemiłą wizytę
i bardzo ciepłe komentarze. Jest mi bardzo miło.
Pozdrawiam Was serdecznie
Najważniejszy wszak w życiu jest stoicyzm. Pozdrawiam
serdecznie.
Witaj,
przypomina to sen zimowy...
Pozdrawiam /+/.
Łykiem kawy popijam melancholię-piekne to...
Pozdrawiam.
Wspaniała ta kocykowa melancholia.
Pozdrawiam serdecznie :)