Jedyna i najwspanialsza
Ciepły uścisk matki przy płaczu dziecka,
Szczere łzy rozpaczy i radości uśmiech,
Cierpliwości kwiat, owoc czekania.
Zapach melodii i dźwięk obrazu,
Lecz nigdy na odwrót.
Różne to są sceny, lecz jeden wątek
Z jedyną i najwspanialszą.
Ochrzczona zaufaniem, nazywana
szczęściem.
Przeklinana i wielbiona przez wieki.
Taką już gra rolę w tym teatrze,
Będąc złym i dobrym charakterem
jednocześnie,
Owa postać w różnych kształtach się
maskuje.
Mąż jej paradoks, wędruje w świetle
mroku,
Z jedyną i najwspanialszą.
Jedyną jest i najwspanialszą-
Miłość.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.