Jej dłonie

Rankiem ciepłe i czułe
Delikatnie jedwabne
Palącym serca żarem
Z wysublimowanym wyczuciem
Miłość samym dotykiem
Wyznawać potrafią

W południe nad wiek zadbane
W miękkich rękawiczkach
Komplementów łase nieustannie
Stałej adoracji oczekują
Kalkulacje wyrachowane prowadząc

Wieczór jest dla nich nieszczęściem
Ucieczką w melancholii poranek
Tkliwa wspomnień nostalgia
Skrywać je każe przed światem

A przecież w dłoniach dłonie
Wtulone zawsze do pary
Strzałą Kupidyna złączone
Wsparciem będą do mroku nocy

autor

owiga

Napisany: 2015-03-17 Dodano: 2015-03-17 21:38:12

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie