JESIEŃ BEZ CIEBIE
Autor Krystyna Walas Bugajczyk
smutna jest jesień bez ciebie
jak z czułości wyprany jest dzień
wieczorami spotykają mnie cienie
jak sterczące samotne są pnie
a gdy zorzami promienieje niebo
naszą aleją wśród czerwieni barw
idę samotnie gdy tego mi trzeba
dotyk gorących wspominam warg
a potem wiatr w porywie rwący
złotych liści odgarnia zeschły pęk
szukam na ścieżce wytartych śladów
tysiące w sercu czuję drgnięć
pod naszym drzewem ławka pusta
czasem tam siada zimy zmierzch
z żalem przytula zziębnięte usta
tęsknotą śpiewa ostatni świerszcz
autor
Eugenia
Dodano: 2012-09-24 12:52:52
Ten wiersz przeczytano 775 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
piękna, choć smutna ta jesień, bardzo ładny wiersz
bardzo piękna, chociaż taka smutna nostalgia :-)
świerszcz widząc pustą ławkę
serce z tęsknoty płacze
kiedy znowu na tej ławce
miłość i radość zobaczę?
Pozdrawiam jesiennie