JESIENNA NOSTALGIA

„ nie zrobię więcej zdjęć, tak wiem „

Śp. Markowi Grechucie

od tylu już dni
nie otwierasz drzwi
nie siadasz pod lampą w kuchni
i fotel twój tak często się zamyśla…

a ja usilnie twierdzę, że pisze do ciebie
choć w rękach tylko fotografia i wiersz na beju

świat twój to nieskończone przestworza
mój zaś na ławeczce ciche miejsce w twoim zasięgu

i jeszcze ta jesienna nostalgia
co przyszła pieszo…

w parkach mijam drzewa,
pastelami pokryte domagają się wybaczenia za traconą świeżość,
parkany płyną, płyną bez przeznaczenia,
jakby zmartwione, że robią coś, czego nie chcą,
sejmiki ptaków łączą słupy na polach, omawiając szczegóły odlotów,
dzień przed zmrokiem pokornieje,
łagodnością wkrada się w łaski nocy,
na zimę, następującą po tej co była nasza, przepowiadają znów mrozy,
a tu jeszcze tyle ciepłych kolorów,
każdego dnia jesień spotykam w innym odcieniu
z szelestów słów złote liście
obrócą się na trzecia jesień

z łez się wytłumaczę,
biorą się z kwitnących astrów,
przepraszam, przepraszam…

autor

HANA

Dodano: 2006-10-09 21:07:56

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie