Jesienne fotografie
jesień tworzy obraz szarych fotografii
klisza tuli światło brązów i popieli
pod platanem ktoś na ławce list zostawił
czas wspomnieniem dawną miłość tu
wyrzeźbił
alejkami spaceruje tylko cisza
jakby chciała pozamykać usta dźwiękom
w krzewy głogów i gałęzie rokitnika
wiatr włóczykij spopielałe witki wetknął
tylko serce wcale nie chce się wyciszyć
latem zimą gra tę samą serenadę
szkic sepiowy łamie pędzlem barw
szczęśliwych
pozwól miły że całusa znowu skradnę
autor
magda*
Dodano: 2014-11-27 09:04:43
Ten wiersz przeczytano 1768 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
ładna, melancholijna jesień
opisana słowami :) śliczny wers "wiatr włóczykij
spopielałe witki wetknął"
troszkę w ostatniej zwrotce załamuje się rytm
Taka właśnie jest jesień. Jak szaro-czarna fotografia
i tak to oddaje wiersz. Pięknie napisane.
Jest jesień, jest nastrój, jest uczucie. Jest wszystko
co o jesieni by się chciało powiedzieć.Podoba się.
Pozdrawiam.
Ładnie, masz swój styl.
Pozdrawiam:)
Chyba za dużo 'n' w tytule :)))
Uroczy klimat wiersza, obrazowo, a jednocześnie
kojąco. Pozdrawiam :)
Hehe o bym ja tak kiedys pisal magiczny wiersz
pozdrawiam
Melancholijnie, ładnie, pozdrawiam:))
Piękny, melancholijny wiersz...:)
Pozdrawiam cieplutko.