Jesteśmy i nie ma nas.
Wszystko przemija prócz zmian.
Gdy słowa stopniowo opadają zapomniane
jak liście barwne szybując odchodzą
i zdania mądrością w ciszy pisane
jedne umierają a drugie się rodzą.
W tańczących barwach jak wiatr szeleszczą
myśli
groteska,cierpienie,miłość i żal
jedni odeszli a inni przyszli
szukając siebie wśród setek prawd...
Dlatego doceniaj to kim jesteś,to co masz.Choć czasem błądzimy szukając celu to ciągle jesteśmy ludzmi. OCEAN@interia.eu
autor
Kruchy
Dodano: 2010-08-25 09:39:47
Ten wiersz przeczytano 394 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.