Jeździec Wiatru
Jeździec porannego wiatru
sunie po garbach sennych myśli
co ludzie sączą z oczu
jakby z dna oceanu sączył się świt
Jeździec porannego wiatru
pnie się po horyzontach rozjuszonych
miota się nade błękitem wód
wydobywa sen kradnie sen by zasnąć
Zasnąć pod szatą głuchych krzyków
księżyca
autor
BEN
Dodano: 2009-01-11 22:17:14
Ten wiersz przeczytano 521 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ciekawe metafory -"jeździec wiatru"-pozdrawiam!