Juz niemoc

Mocą mi była ta co juz tylko niemocą może się nazywać.

O mocy moja, wierna, oddana...
O mocy moja ukochana...
O mocy moja jedyna, a zarazem przeklęta, zła jak Balladyna!

Zdradliwa, chwytasz w swe sidła mnie słabnącego, zamiast wspierać, pomagać, niszczysz.....
Niszczysz mnie samego!
O mocy moja, w niebo posyłana, o mocy moja...upadam na kolana!
Tarmosząc traw ździebełko, wzywam piekła dla Ciebie.
O mocy moja, żałosna okrutna, czarna jak węgiel twa dusza i brudna!
Jakże można, jak można tak zranic....
Żołnierza co dla cię kroczy wśród tarnin!?
Chwała ci być mogła za pomoc na wojnie...
na wojnie gdziem z ty walczył dostojnie!
Lecz honor twój, dusza twoja, rdzewieją, jak moja niszczeje zbroja...
Opuściwszy mnie, zabiłaś zarazem , mnie zołnierza, nie chciałaś wygrać razem!...
A teraz Cie karaz spotka za zdradę... klepsydrę czas odwrócić....

O mocy moja, nie będę cie cucić... Poległaś za zdradę, wybrałaś, za zdradę umieraj....

autor

wiechetek

Dodano: 2008-03-23 18:35:04

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie